DZIEWCZĘCA SŁUŻBA MARYJNA
Oficjalna strona naszej DSM:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100064703288181
Dziewczęca Służba Maryjna w Diecezji Tarnowskiej
W parafiach Diecezji Tarnowskiej jest obecnie ponad 150 grup Dziewczęcej Służby Maryjnej. Tworzy je ponad 4000 dziewcząt w wieku od 10-18 lat. Grupy te prowadzi ponad 200 osób, wśród których zaangażowanych jest 30 osób świeckich, (w większości są to osoby katechizujące w szkołach). Księżom i Siostrom Zakonnym odpowiedzialnym za formację dziewcząt, należących do DSM pomagają przewodniczki – przyjmowane do tej posługi po ukończeniu szkolenia podczas kursów formacyjnych, prowadzonych przez Duszpasterstwo Młodzieży Kurii Diecezjalnej w Tarnowie.
Założenia programowe:
Określenie – nazwa Dziewczęca Służba Maryjna zawiera najkrótszą syntezę programu duszpasterskiego realizowanego dla duchowego i moralnego rozwoju dziewcząt. Oto pełniejszy sens określenia Dziewczęca Służba Maryjna;
Dziewczęca – świadomie i wbrew modnej dziś i wszechobecnej koedukacji, prowadzimy pracę z dziewczętami mając na uwadze szczególnie te potrzeby, które wynikają z faktu, że są kobietami „in statu ferii” – czyli na tym etapie, kiedy kobiecość w nich dopiero się budzi i rozwija. Chcemy pomóc im zarówno w odkryciu właściwego obrazu ideału dziewczyny i kobiety chrześcijańskiej, jak i w trudnej pracy nad kształtowaniem swej osobowości. Do naszych grup mogą należeć dziewczęta w wieku od 9 do 16 lat.
Służba – określenie to mówi o celu istnienia grupy. Jest nim najogólniej mówiąc służba, czyli działanie dla czyjegoś dobra, poświęcenie sił, praca dla jakiejś ważnej i dobrej sprawy czy idei. Służyć, to znaczy także „być do czyjejś dyspozycji, być komuś w czymś pomocnym” (por. Słownik języka polskiego, t. III, s. 262, Warszawa 1981). Inspirację do kształtowania takiej postawy można czerpać zarówno z życia świeckiego, w którym nawet określone ważne zawody nazywa się służbą (służba zdrowia, służba wojskowa, itp.), jak i przede wszystkim ze źródeł religijnych. Sam Chrystus, Syn Boży, nazywany przez Proroków Starego Testamentu „Sługą Jahwe”, przyszedł, aby służyć i polecił Apostołom, by byli sługami wszystkich. Szczególnie bliskim i zawsze aktualnym ideałem służby jest dla dziewcząt Maryja. Dlatego przyjęta nazwa zawiera przymiotnik „Maryjna”.
Maryjna – Dziewica z Nazaretu powiedziała przy Zwiastowaniu, że jest i pragnie być zawsze służebnicą Pańską. W czasie swego ziemskiego życia służyła Chrystusowi, pomagała Apostołom i pierwszym gminom chrześcijańskim. Teraz służy Kościołowi jako Jego najlepsza Matka”.
Idee przewodnie i zarys programu DSM:
Najważniejsze treści programowe DSM zawarte są w czterech ideach przewodnich, którym nadano formę dwupoziomową. Pierwszy poziom zawiera określoną treść teologiczną: Bożą prawdę i wezwanie. Drugi zawiera treść egzystencjalną, wskazującą miejsce, gdzie tę prawdę możemy poznać i gdzie możemy realizować wezwanie w niej zawarte.
I. Maryja – rodzina i dom
Maryja jest pierwszym i zawsze aktualnym wzorem i ideałem życiowym dla dziewcząt. Przybliża im i czyni niejako bardziej przystępnym niedościgniony wzór Chrystusa. Dlatego wychowanie religijne dziewcząt musi być zawsze wychowaniem maryjnym (por. G. Brożek, Być jak Maryja, TGN z dn. 8 czerwca 2003, s. 21-22).
Spośród ogromnego bogactwa cnót i niezliczonej ilości tytułów, jakim Kościół obdarzył Maryję, wybieramy najbardziej dla naszych dziewcząt aktualne i przedstawiamy Ją im przede wszystkim jako Niepokalaną, Matkę Kościoła, Królową Polski i Królową Ognisk Rodzinnych. Proponujemy praktykę oddania się Maryi w duchu nauki św. Maksymiliana Marii Kolbe i prymasowskiego ruchu „Pomocników Maryi”. Postawy i sprawności maryjne powinny w szczególny sposób być widoczne w domu rodzinnym, który jest z jednej strony pierwszym i najważniejszym środowiskiem wychowawczym, a z drugiej pierwszym i niezastąpionym polem działalności apostolskiej. Powszechnie znane zagrożenia w zakresie wiary i życia moralnego, którymi dotknięta jest nasza polska rodzina, a także kryzys dziewictwa, czystości i kobiecości w ogóle, skłaniają nas do rozpoczęcia gruntownej pracy na tym odcinku: przygotowania naszych dziewcząt do pełnienia roli dobrych żon i matek chrześcijańskich w przyszłości przez wzorowe spełnianie obowiązków córek i sióstr obecnie. W duchu maryjnym trzeba propagować cnoty nazaretańskie, liturgię domową i całą, niezwykle bogatą, a tak często lekceważoną, świadomie eliminowaną czy zapomnianą obrzędowość chrześcijańską.
II. Serce Jezusa – miłość, wynagrodzenie i duch ofiary
Serce Boże jest znakiem i źródłem miłości Boga do świata i każdego człowieka. Dzieci doświadczają tej miłości szczególnie w okresie Pierwszej Komunii św. Poznają ją jeszcze dokładniej w czasie katechezy pogłębiającej wtajemniczenie w Sakrament Pokuty i Eucharystii (III i IV klasa). Specjalną okazją ku temu jest praktyka pierwszych piątków miesiąca. Z bogactwa treści kultu Serca Jezusowego akcentujemy przede wszystkim niezmierzoną miłość Boga, która okazała się w ofierze Chrystusa, Syna Bożego i podsuwamy różne formy odpowiedzi na ten Boży Apel Miłości:
- Wynagrodzenie za obojętność, niewiarę, nienawiść i inne grzechy, będące wzgardą miłości, którą Bóg wciąż nam okazuje. Zachęcając dziewczęta do częstszego przystępowania do sakramentów św. i adoracji Najświętszego Sakramentu, przypominamy im, aby łączyły z tymi praktykami dobrowolną rezygnację ze słodyczy, kosztownych zabawek, niektórych rozrywek.
- Abstynencja od alkoholu i nikotyny połączona z modlitwą w intencji pogrążonych w nałogu alkoholizmu i ich rodzin oraz różne formy praktycznej pomocy tym osobom (Młodzieżowy i Maryjny Apostolat Trzeźwości).
- Przeciwdziałanie już w dzieciństwie różnym formom materializmu praktycznego i konsumpcyjnemu stylowi życia, z którymi dziecko spotyka się w swojej rodzinie czy otoczeniu oraz kształtowanie krytycznej postawy wobec destrukcyjnego wpływu środków masowego przekazu. Łączy się z tym potrzeba kształtowania postawy chrześcijańskiej ascezy, która każe wybierać to, co trudne, rezygnować nieraz z wygód i „płynąć pod prąd” różnych obiegowych sądów i mody, w imię wyższych wartości.
- Troska o wyrabianie postawy szczególnej wrażliwości na wszelkie cierpienie, smutek, kalectwo, starość, biedę oraz uczenie, jak bezinteresownie pomagać wszystkim potrzebującym.
- Realizacja hasła „Najświętsze Serce Jezusa – Przyjdź Królestwo Twoje”. Łączy się z tym propagowanie ideałów misyjnych i uwrażliwienie dziewcząt na palące problemy współczesności (głód, zniewolenie wielu narodów, zalew kłamliwej propagandy i inne)” (G. Brożek. Być jak Maryja, TGN, 8 czerwca 2003, s. 18).
III. Wspólnota Kościoła Chrystusowego – liturgia i misje
„Chrystusa i Maryję spotykamy w Kościele. Sobór Watykański II, idąc za św. Pawłem, nazywa go najczęściej wspólnotą w Chrystusie. Nazwa ta zawiera bardzo aktualne dziś treści. Wspólnota w Chrystusie tworzy się i rozwija przez miłość czynną, dawanie świadectwa wiary i liturgię. W naszym programie formacyjnym akcentujemy szczególnie rolę liturgii. Ona jest źródłem nadprzyrodzonej mocy i wciąż potrzebnej człowiekowi łaski Bożej. Dzięki niej Kościół może coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem.
Śpiew scholi i inne posługi liturgiczne, które pełnią dziewczęta, tworzą nie tylko zgromadzenie eucharystyczne, ale umacniają więź wspólnoty parafialnej z Chrystusem. To jednak, co ma dokonywać się w klasie, sąsiedztwie i całej parafii, musi być najpierw praktykowane w małym kręgu grupy apostolskiej. Mówiąc inaczej: mała grupa dziewcząt musi tworzyć jak najbardziej autentyczną wspólnotę w Chrystusie, środowisko, w którym wybacza się urazy, rezygnuje z własnej wygody i przywilejów w imię dobra wspólnego i żyje się w duchu prawdziwej miłości chrześcijańskiej. Taka grupa jest dobrą szkołą apostolską i uczy odpowiedzialności za parafię i cały Kościół (G. Brożek. Być jak Maryja, TGN, 8 czerwca 2003, s. 22). Niezastąpioną formą kształtowania więzi z Kościołem jest apostolstwo misyjne. Uczestnictwo w nim jest uwzględniane w drugim i następnych latach formacji” (G. Brożek. Być jak Maryja, TGN, 8 czerwca 2003, s. 19).
IV. Świat stworzony i odkupiony – radość dzieci Bożych w pracy i zabawie
Naturalną potrzebą człowieka jest radość, poczucie bezpieczeństwa i szczęścia. Nasza wiara ukazuje nie tylko nadprzyrodzone, ale i naturalne ich źródła (por. np. adhortację Pawła VI o radości chrześcijańskiej – Currenda, nr 1-4/1977 s. 1-18). Święci – najbardziej radośni i szczęśliwi ludzie na ziemi, chociaż byli tak blisko Boga i spraw nadprzyrodzonych, nie lekceważyli naturalnych źródeł radości, ale doceniali je i czerpali z nich obficie (św. Franciszek z Asyżu, św. Franciszek Salezy, św. Teresa od Dzieciątka Jezus i inni). Naszym ważnym zadaniem jest ukazywanie dziewczętom zjawisk przyrody jako dzieł Bożych będących „jakby jasnym i czytelnym zwierciadłem boskiej chwały” (Adhortacja Pawła VI o radości). Obok częstego kontaktu z przyrodą trzeba propagować śpiew, muzykę, różne formy gier i zabaw towarzyskich, które mają charakter czynnego i twórczego uczestnictwa, a nie biernej konsumpcji, jaką proponuje np. telewizja. Wiele pożytecznych inspiracji może nam dostarczyć w tym zakresie harcerstwo.
Cywilizacja techniczna, masowe przenoszenie się ludzi ze wsi do miast, coraz większe zatruwanie i niszczenie środowiska naturalnego i inne podobne zjawiska wywołują coraz częściej poczucie samotności, agresję wobec otoczenia i zanikanie zmysłu religijnego, który cechował dawne pokolenia żyjące w środowisku naturalnym. Dlatego tak ważną jest rzeczą, aby młodemu pokoleniu, żyjącemu w trudnych warunkach, zapewnić kontakt z tymi wartościami. Posiadanie ich stanowi naturalną podbudowę zwyczajnego życia chrześcijańskiego, a tym bardziej aktywności apostolskiej. Atmosfera radości Dzieci Bożych, którą chcemy świadomie kształtować w naszych grupach, ma być znakiem i zapowiedzią radości mieszkańców nieba, do którego wszyscy zdążamy.
Przedstawione wyżej założenia można ująć syntetycznie w jednym zdaniu, które może być przyjęte jako zasadnicze zadanie dla każdego chrześcijanina: „Maryja prowadzi nas do żyjącego w Kościele Chrystusa, z którym zdążamy do radości nieba”.
Dziewczęca Służba Maryjna – symbol graficzny
Graficzne streszczenie działalności Dziewczęcej Służby Maryjnej zawiera logo, które jest umieszczane na dyplomach i może być noszony przez dziewczęta.
„Na niebieskim tle, ukazana jest stylizowana biała lilia. Wyrasta ona jakby ze złotego półksiężyca. Środkowa część łodyżki tworzy krzyż. Górna część z kwiatem przechodzi przez złotą koronę. W symbole te wpisane są litery DSM. Symbolika znaczka jest prosta i nie wymaga szerszych wyjaśnień. Kolor biały i lilia to symbole niepokalanego poczęcia, dziewictwa Maryi i nieskalanej czystości Jej duszy. Kolor złoty i korona to znak Jej godności królewskiej. Krzyż powszechnie przyjęty znak Chrystusa, może być bliżej wyjaśniany jako przypomnienie udziału Maryi w ofierze Boskiego Syna, dzięki której stała się naszą Współodkupicielką. Wreszcie kolor niebieski oznaczający niewinność przypomina przywilej Wniebowzięcia Maryi” (G. Brożek. Być jak Maryja, TGN, 8 czerwca 2003, s. 21).